الزامات سیاست خارجی در همسویی جبهه مقاومت قابل تحقق است
تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۰۵۳۹۷
احمد بخشایش اردستانی کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در خصوص مطالبات رهبر معظم انقلاب از دستگاه دیپلماسی،گفت: معمولا دو نظر در این راستا وجود دارد، برخی اعتقاد دارند که سیاست خارجی ادامه‌ی سیاست داخلی است، یعنی کسانی که در سیاست داخلی تصمیم‌گیر هستند، در سیاست خارجی هم تصمیم می‌گیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استاد دانشگاه آزاد تاکید کرد: برخی دیگر اعتقاد دارند، بین سیاست داخلی و خارجی یک فاصله وجود دارد، چون سیاست خارجی مربوط به خارج از کشور و سیاست داخلی مربوط به مباحث مدیریت داخلی، پارلمان شهری و... است. بخشایش با بیان اینکه اگر به هر منظر از این دو زاویه نگاه کنیم، برای تحقق سیاست خارجی، آرمان و شاخص داریم،تاکید کرد: بهترین شاخص برای تحقق سیاست خارجی، منافع ملی است؛ منافع ملی ستاره راهنما است.
وی با بیان اینکه مثلا برخوردهای ما در رابطه با کشورهای عربی، ایدئولوژی است،خاطرنشان کرد: شاه ژاندار منطقه بود و کشورهای عربی به حرف ایران گوش می‌دادند و زمانی که انقلاب شد، ما باید از لحاظ داخلی استحکام پیدا می‌کردیم اما کشورهای عربی گفتند چون ما از دریچه آمریکا به ایران نگاه می‌کنیم، حاضر نشدند سلطه منطقه‌ای ایران را بپذیرند.
نماینده ادوار مجلس اضافه کرد: ایران برای آنکه سلطه منطقه‌ای خود را نشان دهد و کشورهای عربی را متوجه کند که هنوز قدرتمند است، دست به تشکیل جبهه مقاومت زد. جبهه مقاومت درست است که «رنگ و لعاب» ایدئولوژیک دارد اما می‌تواند منافع ملی را تامین کند.
بخشایش گفت: همین مثال را می‌توانیم برای انگلیس هم مطرح کنیم، زمانی که انگلیسی‌ها که وارد هند شدند، منافع ملی آنها اقتضا می‌کرد که سالهای سال بر هند تسلط و از نفوذ و توسعه‌ی هند و منطقه خاورمیانه به نفع خود استفاده کند.
وی با بیان اینکه ایران هم چنین سیاستی را دنبال می‌کند، اظهار کرد: اما نگاه ایران نسبت به کشورهایی مانند افغانستان و ترکیه غیر ایدئولوژی است.
استاد دانشگاه آزاد با اشاره به اینکه الزامات سیاست خارجی، بیشتر در راستای جبهه مقاومت قابل تحقق است،گفت: دنیا و سایر کشورها به دلیل آنکه ایران، قوی و نو ظهور شده است ناراحت هستند.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: احمد بخشایش جبهه مقاومت دستگاه دیپلماسی کشورهای همسایه کشورهای عربی سیاست خارجی سیاست داخلی جبهه مقاومت منافع ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۰۵۳۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت روزنامه جمهوری اسلامی از مدارا با طالبان بدون خط قرمز/ جازدن سیل به جای دادن حقابه!
به گزارش خبرآنلاین روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت: رواداری برای دولت‌ها یک راهبرد مفید و موثر برای دست‌یابی به موقعیت در سیاست‌های داخلی و خارجی است. اِعمال این راهبرد در زمینه سیاست داخلی هر قدر بیشتر باشد بهتر است ولی در مورد سیاست خارجی اگر مرز مشخصی رعایت نشود، قطعاً زیان‌های فراوانی به همراه خواهد داشت.
از حکمرانان یک نظام سیاسی دینی همچون نظام جمهوری اسلامی انتظار اینست که حداکثر رواداری را در سیاست داخلی اِعمال کنند و به این فرموده پیامبر خدا صلی‌الله علیه وآله پای‌بندی نشان دهند که اگر حاکم در عفو اشتباه کند بهتر است از اینکه در عقوبت کردن گرفتار خطا شود. «...فان الامام لان یخطئ فی العفو خیر له من ان یخطئ فی العقوبه». متاسفانه سیاست داخلی ما بر این توصیه رسول‌الله مبتنی نیست و بعضی از حکمرانان ما تصورشان اینست که با سختگیری و فشار حداکثری در کیفر دادن می‌توانند مردم را به مسیری که می‌خواهند سوق دهند. عجیب است که علیرغم تجربیات متعدد و مستمری که در زمینه کارآمد نبودن سیاست زور و فشار وجود دارد، این دسته از حکمرانان همواره بر استمرار این سیاست شکست‌خورده اصرار می‌ورزند.
عجیب‌تر اینکه همین حضرات که اِعمال فشار حداکثری در سیاست داخلی را می‌پسندند، در زمینه سیاست خارجی به ویژه درباره بعضی کشورها که خطرناک بودنشان برای منطقه و آینده منافع ملی ایران اظهر من‌الشمس است، به رواداری کامل و بدون قید و شرط معتقدند! با اینکه طبق ضرب‌المثل معروف «مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد» حکمرانان ما باید از کسانی که بدترین سابقه تروریستی، تکفیری، بدعهدی و پای‌بند نبودن به قوانین و مقررات بین‌المللی را دارند برحذر باشند، آنها را به راحتی تحمل می‌کنند، تخلفاتشان را نادیده می‌گیرند و امتیازات زیادی در اختیارشان قرار می‌دهند.
امیرخان متقی، وزیر خارجه حکومت خودخوانده طالبان که از سران بدسابقه این گروه تروریستی تکفیری است، اخیراً ضمن انکار حضور داعش در افغانستان گفته است این گروه تحت حمایت سه کشور منطقه قرار دارد و این سه کشور داعش را حمایت می‌کنند و باعث ناامنی منطقه شده‌اند. هرچند امیرخان اسمی از این سه کشور نیاورده ولی آشنایان با تفکر او گفته‌اند منظورش سه کشور تاجیکستان، ایران و پاکستان هستند که طبق ادعای این طالب متوهم، اولی نیروی انسانی داعش را تامین می‌کند، دومی راه عبور را برایشان باز می‌گذارد و سومی بودجه و مراکز برنامه‌ریزی آنها را برعهده دارد.
جالب است که دولتمردان تاجیک و پاکستانی همواره از وجود گروه‌های متعدد تروریستی ازجمله داعش در افغانستان تحت حاکمیت طالبان خبر می‌دهند و این کشور را کانون ناامنی می‌دانند. از طرف دیگر، هر وقت قتل و غارت و جنایتی در افغانستان اتفاق می‌افتد حکومت خودخوانده طالبان آن را به گردن داعش می‌اندازد در حالی که همه می‌دانند طالبان با داعش تقسیم کار کرده و جنایت‌های خود را به گردن داعش می‌اندازد و داعش هم که با طالبان همدست است، این تقسیم کار را پذیرفته و جنایات را گردن می‌گیرد. با اینکه این واقعیت کاملاً قطعی و روشن است، امیرخان متقی با وقاحت تمام ادعا می‌کند داعش در افغانستان حضور ندارد و این سه کشور حامیان داعش هستند.
پاکستان و تاجیکستان در حال تسویه حساب با طالبان هستند و آنچه مایه تاسف است اینست که ایران هنوز به سیاست مدارا با این گروه تروریستی تکفیری ادامه می‌دهد و این گروه علیرغم بدعهدی‌ها و تخلفاتی که از قوانین بین‌المللی دارد دائماً از ایران امتیاز می‌گیرد. در نزدیک سه سالی که طالبان بر افغانستان سلطه دارد هنوز حاضر نشده حقابه ایران از هیرمند را بدهد و اخیراً که سرریز سیل به سیستان رسید، طالبان آن را به عنوان حقابه ایران جا زد! امتیازات سیاسی و تجاری زیادی نیز از ایران می‌گیرد و مهم‌تر اینکه خطر ناامنی در ایران به دلیل ورود عناصر وابسته به طالبان هر روز افزایش می‌یابد ولی حکمرانان ما به هشدارها اعتنا نمی‌کنند. حالا که امیرخان هم ایران را به همکاری با داعش متهم کرده آیا باز هم سیاست مدارا با طالبان جایز است؟ خط قرمز کجاست؟
311311
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901685
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند